MaarHoeWasHet

Opium

Gepost op June 26, 2006 door Olaf

Opium. De naam van dit nieuwe restaurant aan de Voorstraat roept beelden op van loom voor zich uit kijkende opiumpijplurkende Chinese opaatjes met grote hangsnorren in een atmosfeer van broeierige rook. Het superstrakke Aziatisch aandoende interieur en de vriendelijk-relaxede bediening lijken dit beeld te bevestigen. Ook de mooie patio met in het midden een rustgevend vijvertje en een grote wandfoto van antiek Chinees porselein geven ons het gevoel alsof we de halve avond aan de dopepijp hebben liggen chillen. Kortom: de ontvangst en de inrichting zijn helemaal goed. Gelukkig niet zo’n schemerig loungesfeertje of alles Jan des B.-wit, maar strak en stylish met veel mooi donker hout en een oog voor detail.

Omdat er helaas niet gereserveerd kan worden als je met minder dan zes personen bent, waren we blij dat we met dit lekkere weer toch nog een tafeltje in de patio konden bemachtigen. Er is behalve de patio natuurlijk ook nog het binnengedeelte. Al met al zijn er behoorlijk wat zitplaatsen in dit restaurant dat vroeger Richard III heette, en waar je altijd als je erlangs fietste je afvroeg wat voor soort tent dat nou eigenlijk was: een hele foute of een hele chique? Bij Opium wordt dat door het interieur gelijk duidelijk, en het is er nu dus ook altijd bomvol binnen.

De menukaart zit in mooi crèmewit jasje met gestanst Opium-logo. Er is hier duidelijk iemand met oog voor detail aan het werk geweest – alles lijkt te kloppen. De toiletten zien er ook al zo strak uit: zwarte betegeling met reliëfprint, donker hout op de vloer, waxinelichtjes voor een schemerig sfeertje – je verwacht zo een Chinees opiumopaatje (of Sherlock Holmes) in het wc-hokje naast je tegen te komen!

Opium doet gelukkig niet mee met de streetfoodmafia en serveert lekker ouderwets gewoon complete voor-, hoofd- en nagerechten. De keuken is ‘Aziatische fusion’ en dat wordt weerspiegeld in het personeel, van wie bijna iedereen wel wat Aziatische trekjes heeft. Alweer dat oog voor detail! Het personeel komt al vrij snel vragen of we hebben gekozen, eigenlijk nog voor we de kaart hebben dichtgeslagen. We kiezen als voorgerecht gegrild brood en een tonijntartaar. Bij ons eten kiezen we een fles Gentil, een lekker wit wijntje voor een warme avond.

Het gegrilde brood is oké, al zijn de sausjes erbij wel wat karig. Lekker is de wat bittere smaak van de begeleidende kroepoek emping. De tonijntartaar is erg lekker (niet te koud) en smelt goed weg.

Vrij snel daarna wordt het hoofdgerecht geserveerd. Daarmee wordt het eerste minpunt van Opium duidelijk: de omloopsnelheid van de tafeltjes dient zo hoog mogelijk te liggen, lijkt het. Dan is ook gelijk duidelijk waarom er niet gereserveerd kan worden. Ondanks dat het personeel vriendelijk en professioneel is, en er geen probleem mee heeft als je aangeeft toch even te willen wachten, merk je dat het tempo hoog wordt gehouden. Dat past voor ons gevoel helemaal niet bij het mooi ontworpen rustgevende interieur. Erg jammer.

Het hoofdgerecht dus. We kozen voor lamscurry met aardappelen en kip yam kai, allebei 14,75 euro. De lamscurry wordt geserveerd met een schoteltje met daarin wat groenten en een schaaltje witte plakrijst. Er wordt gelijk bij verteld dat als we nog wat meer rijst willen, we gewoon moeten gillen. Beter. De lamscurry is niet echt schokkend, eigenlijk heel gewoontjes. Ik kan er op een of andere manier niet enthousiast van worden. Het lamsvlees heeft iets te veel vetrandjes (ik weet dat dit met curry’s en andere stoofgerechten een discussiepunt is, maar goed) en de zetmeel van de stukken aardappel maken het allemaal net iets te papperig. De groenten zijn matig want een beetje te gaar. De rijst is helaas weer net niet gaar.

De kip yam kai is een noodlegerecht met stukken kipfilet en knapperige groenten. De kipfilet is lekker gemarineerd en smaakt prima, de noodles zijn in hele kleine stukjes gebroken/gesneden, en lijken voor mijn gevoel van die instant-noodlesoep dingen. Om te zeggen dat dat niet echt handig eet met de chopsticks die hier als bestek op tafel liggen, is een understatement. Rare beslissing van de kok dus: je zou juist lekker lange verse noodles verwachten. Helaas is er over het hele gerecht ook nogal veel saus gegaan die qua smaak het hele gerecht overheerst. Jammer.

Alweer heel snel na het hoofdgerecht komt de vraag over het dessert. We kiezen ervoor om een chocoladebrownie met gemberroomijs te delen, en nemen daarbij een witte dessertwijn. Volgens M. is de brownie overheerlijk, superauthentiek van smaak en net zo lekker als de brownies die haar moeder altijd maakt. Ikzelf ben er niet zo enthousiast over, het is mij allemaal iets te compact. Het gemberroomijs smaakt helaas naar gewoon roomijs; geen gember te bekennen. De dessertwijn is prima.

Nog een minpunt: door de grote drukte worden er geen cocktails gemaakt. Men wil eerst de boel goed aan het rollen hebben. Daar is wat voor te zeggen en het wordt door het personeel vriendelijk en duidelijk uitgelegd, maar het blijft jammer. Deze omgeving verdient lekkere cocktails.

Aan het einde van de avond zijn we met z’n tweeën met een gedeeld voor- en nagerecht net iets minder dan 80 euro kwijt. Het tafelwater wordt gelukkig niet op de rekening gezet. We vinden dit voor de matige kwaliteit van het geserveerde eten te veel geld. Ook jammer is dat het tempo van Opium te hoog ligt.

Als de kok nou beter z’n best gaat doen en het personeel wat minder haastig gaat werken (dan mogen wat ons betreft de prijzen ook wel ietsje omhoog), klopt het allemaal ineens met de supermooie inrichting en het aardige professionele personeel. Minder speed, meer opium. En dan komt het met die cocktails ook wel goed.

Smaak: 6
Prijs/kwaliteit: 6
Ambiance: 9
Bediening: 8 (Had een 9 kunnen zijn als de boel wat minder gehaast was)